Hans vertelt: “Het organiseren van leden- en informatiebijeenkomsten was erg leuk en dankbaar vrijwilligerswerk. Ook mijn vrouw Corry vond het leuk om de aanwezigen te verwelkomen en te helpen bij de organisatie van de lunches. Na enige tijd heb ik mij bij het bestuur aangesloten.”

De reden dat Hans zich aansloot bij onze vereniging was om meer informatie te krijgen over het leven met één oog en voor het lotgenotencontact. Hans: “Zes weken na mijn geboorte in 1947 is mijn rechteroog verwijderd en kreeg ik een kunststof prothese die net na de WO II beschikbaar kwam. Als kind leer je daar gaandeweg mee leven. Pas veel later ontdekte ik wat er allemaal bij komt kijken als je met een oog kijkt.”

We willen Hans hartelijk bedanken voor zijn jarenlange inzet voor onze vereniging.