Hoe lang ben je al vrijwilliger bij Vereniging Oog in Oog?
Ik mag mij gerust de eerste vrijwilliger van onze vereniging noemen. Vanaf de oprichting van MMOP, de voorganger van Vereniging OOG in OOG, was ik erbij.
Wat was voor jou de reden om vrijwilliger te worden?
Toen mijn vriendin Tonnie Landman in 1997 een ongeluk overkwam bij het afbreken van een zomerhuisje, verloor zij daarbij ook het zicht in haar rechteroog. Zij was na haar ziekenhuisverblijf op zoek naar informatie over het leven met één oog en zocht daarbij ook wanhopig naar lotgenotencontact. Er bestond op dit gebied nog geen patiëntenvereniging dus heeft zij die maar zelf opgericht. Dat resulteerde in de oprichting van MMOP, Mensen Met een OogProthese. Logisch, dat ik haar daarbij zoveel mogelijk steunde.
Wat deed je tijdens je werkzame leven?
Ik ben jarenlang freelance journalist bij Het Parool geweest en daarna heb ik mij in de reclame ook bezig gehouden met het schrijven van teksten. Ik heb na mijn Parool-tijd bij diverse grote reclamebureaus gewerkt en van 1981 nog ruim twintig jaar mijn eigen bureau gehad. Ik heb heel veel voor klanten in de reiswereld gewerkt als campagnestrateeg.
Wat houdt jouw vrijwilligersfunctie in.
Mijn werkervaring sloot natuurlijk heel mooi aan op het maken van teksten voor het verenigingsblad, iets wat uiteindelijk resulteerde in het (eind)redacteurschap voor het magazine van de nieuwe Vereniging OOG in OOG. Daarnaast deed ik allemaal klusjes zoals het ontvangen van de gasten bij de landelijke contactdagen. Leuk en ook heel leerzaam om te ondervinden hoe verschillend mensen met het verlies van een oog omgaan.
Welke impact heeft Tonnies oogprothese op jouw/jullie leven (gehad)?
De impact was enorm. Tonnie en ik hadden pas kort voor het ongeluk samen de liefde (her)ontdekt. Ik raakte in paniek en was vreselijk bang haar te verliezen, maar gelukkig heeft een 17 uur durende operatie haar leven gered. Uiteindelijk heeft het ons sneller en hechter dan ooit samengebracht. Tot op de dag van vandaag is onze band heel hecht.
Wat zijn je hobby’s?
Ik verzamel van alles: strips, schilderijen, voetbalmemorabilia en vooral Italiaanse postzegels, waar ik voorzitter/oprichter ben van postzegelvereniging Filitalia met zo’n 90 leden. Ik ben daardoor na een druk leven gelukkig niet in een zwart gat gevallen.
Wat zou je verder nog kwijt willen/tegen de lezers zeggen?
Probeer vooral in moeilijke tijden de lichtpuntjes in je leven te zien en tel altijd je knopen.
