De oudejaarsnacht van 2017-2018 verliep anders dan anders bij Max Grootendorst. Het ging helemaal mis door het vroegtijdig afgaan van legaal vuurwerk. Max verloor uiteindelijk zijn linkeroog. Ocularist Jelmer Remmers maakte voor hem een prachtige oogprothese. Max wilde graag zijn verhaal met de leden van Vereniging OOG in OOG delen.

Max: “Mijn naam is Max Grootendorst en ik ben woonachtig in Haarlem Noord. Ik ben 27 jaar oud en ik ben wijkverpleegkundige. Op dit moment woon ik nog thuis, maar binnenkort ga ik samenwonen met mijn vriendin. Ik heb uiteenlopende hobby’s zoals: vissen, voetballen, autoracen en leuke dingen doen met mijn vrienden en familie. Twee jaar geleden ging het op oudejaarsavond mis voor mij. Door het vroegtijdig afgaan van legaal vuurwerk ben ik het zicht in mijn linkeroog verloren. In het begin was ik erg onzeker over mijn toekomst en werk.

Mijden van oogcontact

Het ‘revalideren’ duurde ongeveer één jaar. In deze periode heb ik vier operaties ondergaan. Het doel van deze operaties was om in eerste instantie mijn linkeroog te redden. Het werd langzaam duidelijk dat het zicht in mijn oog niet meer terug zou komen. Doordat mijn oog er erg rood, dik en vreemd uitzag, was dit dan ook vaak het gesprek van de dag. Iets wat ik op den duur vervelend begon te vinden. Om vragen uit de weg te gaan, keek ik vaker weg of vermeed ik oogcontact met andere mensen. Eerlijk is eerlijk, ik baal ontzettend van deze situatie omdat ik van nature een voorzichtig mens ben, maar ik kan de tijd niet meer terugdraaien. Ik heb het moeilijk gehad in het begin. Zeker in de periode dat er nog veel onzeker was.

Oogprothese

Met dokter Dyonne Hartong en ocularist Jelmer Remmers besprak ik mijn mogelijkheden. Ik heb er uiteindelijk voor gekozen om het oog te laten verwijderen en een mooie oogprothese te nemen. Naast het cosmetische aspect was het niet meer hoeven mijden van oogcontact een van de belangrijkste redenen dat ik voor het dragen van een oogprothese heb gekozen. Tuurlijk zijn er minder prettige dingen als je een kunstprothese draagt. Omdat ik mijn oog helaas niet helemaal meer goed kan sluiten, moet ik mijn oogprothese iets vaker schoonmaken. Ook staan mijn wimpers iets naar binnen gedraaid, dus de prothese wordt wat sneller viezer dan gebruikelijk. Dat is wennen, maar ik leer er gewoon mee om te gaan. Af en toe even zuchten doe ook ik wel eens, maar ik ga dan gewoon verder.

Wennen en accepteren

Mijn hobby’s kan ik nog met veel plezier uitoefenen. Dit gaat allemaal prima met één oog. Af en toe mis ik het zicht in mijn ooghoek en loop ik ergens tegenaan. Daar wind ik me het meest over op. Dit is deel van mijn leven geworden. Een kwestie van wennen en accepteren, maar dit is ook niet het einde van de wereld. Veel mensen weten niet eens dat ik al mijn hobby’s doe en met één oog zie. De dingen die ik niet meer kan, zijn op een hand te tellen. Zo lukt het me niet meer om op hoog niveau te voetballen, wat ik voorheen wel kon. Simpelweg omdat het spel te snel gaat om te volgen met één oog. In het begin moest ik wennen met dieptezien, maar dit ging vrij snel. Ik had altijd een prima oog-handcoördinatie en deze is niet veel veranderd. Af en toe moet ik iets 2 á 3 keer doen, waar me dit voorheen altijd meteen lukte. Verder heb ik nergens hinder van. Ik heb veel op me af laten komen. Ik ben mijn leven gewoon gaan ervaren in mijn nieuwe situatie. Ik heb mijzelf nergens op aangepast; ik heb er mee leren leven in plaats dat de handicap mijn leven ging beheersen. Het leven gaat immers gewoon door.

Stilzitten is niks voor mij. Ik heb nog steeds ambities: Ik wil heel graag doorgroeien in mijn baan. Op dit moment ben ik me aan het ontwikkelen in de algemene gezondheidszorg (AGZ). Ik wil me daar graag in gaan verdiepen door cursussen te gaan volgen. Ik startte in november met ‘case management dementie’. Hierbij leer ik om ouderen en familie te begeleiden bij het dementieproces en wat hier allemaal bij komt kijken. Daarnaast wil ik heel graag verre reizen maken naar mooie landen. Japan en Hawaï staan als eerst op mijn lijstje.

Praten met lotgenoot hielp

Ik kreeg het ongeluk net nadat ik was afgestudeerd als verpleegkundige. Mijn werk als (wijk)verpleegkundige kan ik gelukkig blijven voortzetten. Hier maakte ik me in het begin echt zorgen om. Gelukkig vond ik iemand waar ik mee kon praten. Hij zat in het zelfde schuitje en heeft me op het gebied van werken met één oog gerustgesteld. Dit luchtte op en gaf me weer zekerheid. Ik vind het prachtig om mensen te helpen die hulp nodig hebben. Soms vergeet ik zelf dat ik ook een ‘patiënt’ was. Door mijn werk ervaar ik dat er nog zoveel mogelijk is, ondanks de beperking en dat het zonde is om bij de pakken neer te gaan zitten. Ik ben erg blij dat ik bij dokter Hartong en Jelmer Remmers terecht ben gekomen. Zij hebben mij uitstekend geholpen en begeleid met al mijn vragen. Ze waren en zijn nog steeds erg betrokken en ik kan altijd bij hen terecht. Ook ben ik blij dat ik de prothese van Jelmer Remmers kan verdragen en dat ik redelijk hetzelfde in het leven kan doen als voor het vuurwerkongeluk. Ik heb lieve vrienden, familie en een geweldige vriendin die me vaak hebben geholpen met het hele verwerkingsproces. Zeker toen ik het even zwaar had of weer naar het ziekenhuis moest. Daar ben ik ze erg dankbaar voor. Zij zijn er medeverantwoordelijk voor dat ik mijn ‘handicap’ accepteer.

Het leven is waardevol

Het leven met één oog is niet altijd even makkelijk en ook ik heb wel eens dagen dat ik ontzettend baal. Hier is niks mis mee. Dan bedenk ik me dat dat het leven nog steeds waardevol kan zijn met het zicht dat ik nog wel heb. Hierdoor ben ik de dingen meer gaan waarderen. Het leven kan immers ineens anders lopen dan verwacht!”

— +++ — +++ —

 

 

2018 – 2019 Tien mensen blind aan één oog

Een te groot aantal mensen loopt letsel door vuurwerk op; amputaties van vingers, complete handen of het verlies van het zicht in een oog. Dit leidt soms tot verwijdering van het oog net zoals bij Max.

Het Nederlands Oogheelkundig Gezelschap rapporteerde eerder dat tijdens de jaarwisseling 2018-2019 132 mensen oogletsel aan één of beide ogen door vuurwerk hebben opgelopen. 42% van alle slachtoffers is geraakt door vuurwerk dat door iemand anders is afgestoken. In 37% van alle letsels is er sprake van blijvend letsel en 10 mensen zijn blind geworden aan één oog. Dit jaar hebben weer meer mensen oogletsel door vuurwerk opgelopen dan voorgaande jaarwisseling. De oogartsen zijn dan ook nog steeds van mening dat vuurwerk afgestoken door consumenten verboden moet worden.

Vereniging OOG in OOG was een van de eerste partijen die het Vuurwerkmanifest ondertekenden en zijn van mening dat het afsteken van vuurwerk uitsluitend in handen moet zijn van professionals. Met grote professionele vuurwerkshows kan iedereen genieten van vuurwerk, op een veilige manier. Steun je het Vuurwerkmanifest ook? Onderteken het vuurwerkmanifest!