Een bromgeluid
Al maanden was ik op zoek naar de oorsprong van een ‘brommend’ geluid. Al luisterend liep ik mijn huis door, trok stekkers uit apparaten, vroeg aan mijn buren en aan iedere bezoeker “Horen jullie dat ook?”
Iedereen luisterde mee en hoorde wel iets een geluidje van de koelkast, het internetkastje, de airco bij een bedrijf aan de overkant en de ventilator op de WC. Die geluiden hoorde ik ook allemaal, maar die waren niet de veroorzaker van ‘de brom’ die ik hoorde.
Tijdens een avondje oppassen op mijn kleindochter in het huis van mijn dochter en schoonzoon hoorde ik dezelfde brom. Mijn schoonzoon zei: “Dat kan kloppen want de buren hebben sinds kort een airco.” Hier liet ik het maar even bij. Weken later logeerde ik in een klein en vooral erg stil dorpje. Normaliter slaap ik daar slecht omdat het daar zo stil is. Maar nu werd ik ’s nachts wakker van die keiharde brom. Ik besefte me ineens dat het geluid niet van buitenaf kwam, maar in mijn hoofd zat en was in shock. Dat werd nog erger toen ik me realiseerde dat ik het geluid aan de rechterkant van mijn hoofd hoorde. Dezelfde kant waar ook de tumor boven mijn oog had gezeten en de kant waar mijn rechteroog verwijderd was… Ik werd bang, en dacht: “Het zal toch niet zo zijn dat…”
De oorzaak van de brom
De volgende dag ging ik direct naar de huisarts. Mijn oren zaten dicht. Zou dit de oorzaak zijn? Na het uitspuiten hoorde ik de geluiden van buitenaf veel beter, maar de brom was er nog steeds! Een akelige stemmetje in mijn hoofd zei: “Er zal toch niet weer iets van een tumor…” Ik liet het stemmetje niet uitpraten en nam contact op de afdeling Mond-Kaak-Aangezicht van het Radboud waar ik in 2015 in behandeling was geweest. In maart 2021 waren de controles gestopt, maar ik kon altijd komen als er iets was. Ze hielden woord en ik werd de volgende dag grondig onderzocht. De conclusie was dat er niks te zien was, maar werd er gezegd: “We kunnen niet in uw hoofd kijken en dus we gaan een MRI-scan maken.” Een dag later lag ik in het scanapparaat en kwamen bij mij niet de meest vrolijke herinneringen van 6 jaar geleden naar boven. Dat werd er bepaald niet beter op toen ik via de koptelefoon hoorde hoe de DJ’s van Radio 2 aandacht voor het KWF vroegen.
Een dag later werd ik gebeld, de scan gaf helaas geen goed beeld door het ijzerwerk (de implantaten) in mijn oogkas. Het was beter om nog een CT scan te maken. Een paar dagen later lag ik in dat apparaat met op de radio een andere zender! De beelden van deze CT scan gaven wel een beter beeld, maar het gaf onvoldoende uitsluitsel. Ik zag de worsteling van de arts toen hij mij dit uitlegde. De arts wilde mij met mijn voorgeschiedenis graag duidelijkheid over de oorzaak van mijn brom (officieel ‘tinnitus’ of oorsuizen genoemd). Het was belangrijk om een tumor zo snel mogelijk te vinden, als die er zat.
KNO arts erbij
Een KNO-arts met specialisatie oncologie en radiologie werd gevraagd om mee te kijken en te denken. Er werd een gehoortest afgenomen en mijn oren werden onderzocht. De KNO-arts nam ruim de tijd om de resultaten met mij te bespreken. Uit de gehoortest bleek namelijk dat er ‘iets’ aan de hand is met mijn gehoor aan de rechterkant. Ik hoor wel goed, beter zelfs dan gemiddeld voor mijn leeftijd, maar de ‘brom’ in mijn eigen hoofd verstoort aan de rechterkant de geluiden van buitenaf. Dat ‘iets’ is een aantasting van de gehoorzenuw aan de rechterkant. Die gehoorzenuw is wel goed zichtbaar op de scan en daar is géén tumor (weefsel) te zien. De conclusie is dat de aantasting van de zenuw een gevolg is van de bestralingen in 2015.
Het komt vaker voor dat die gevolgen zich pas later openbaren. Er volgde nog een eindgesprek met mijn eigen arts. Hij vatte het geheel samen: “De oorzaak is zo goed als zeker géén tumor, maar een verlaat gevolg van het bestralen. Er is niets aan te doen en het is niet bekend hoe het verder gaat. Domme pech is het wel!” Ik was opgelucht, maar door de opmerking over domme pech -waar ik had al meer dan genoeg van gehad vond ik zelf- maakte dat ik behoorlijk last kreeg van zelfmedelijden. Ik besloot om er maar de tijd voor te nemen want stress maakt tinnitus alles behalve beter.
Domme pech relativeren
Een bekende belde mij en hield een heel betoog over waar de brom vandaan kwam. Zij was ervan overtuigd dat het een bijwerking van het coronavaccin was. Ik heb het gesprek beëindigd en heb de wandelschoenen aangedaan om een kalmerende wandeling te maken. Uiteraard mijn mono-kijker mee. Ik werd helemaal blij van de vele trekvogels en nog blijer werd ik toen ik een groep van mijn lievelingsvogeltjes hoorde en zag: de altijd druk vrolijk kwetterende blije staartmees! Ik was weer in staat om mijn ‘domme pech’ te relativeren en bedacht dat ik toch liever af en toe pech had dan altijd argwanend te zijn!
