Archief voor categorie: Columns

Waarschijnlijk ben ik nooit echt handig geweest, maar sinds ik met één oog kijk, voel ik me soms écht onhandig. Vooral als ik even snel iets wil doen. Bijvoorbeeld even snel naar de keuken lopen en dan aan de klink van de huiskamerdeur blijven hangen. Of een paar keer moeten steken om een kleerhanger op een rek te hangen. Of een foto in een lijstje stoppen. Of lang zitten prutsen met het slotje van een ketting of een armband voor het eindelijk dicht is. Of als ik misgrijp als ik iets wil aanpakken van iemand of als iemand mij een hand wil geven. Als ik goed oplet en niet van alles tegelijk wil doen, gaat het meestal goed. Maar soms…

Bloesjes aan de kapstok

Op de kapstok had ik al een paar dagen een paar bloesjes hangen waar een knoop af was. Ik hoopte dat er iemand op bezoek zou komen die zou vragen “Waarom hangen die bloesjes aan de kapstok?” Dan zou ik kunnen zeggen: “Er zijn knoopjes af en ik moet even de rust vinden om ze er aan te zetten”.  Ik hoopte natuurlijk dat die ander dan zou aanbieden het even te doen. Maar helaas! Er kwam wel bezoek, maar niemand vroeg naar de bloesjes aan de kapstok. 

Dapper aan de slag 

Na een aantal dagen (of waren het weken?!) besloot ik het toch maar eens zelf te proberen. De voorbereiding was goed: draad, naald, knoopjes en bloesjes lagen klaar onder de grote lamp op de eetkamertafel. Dapper ging ik aan de slag. In alle rust deed ik een eerste poging om de draad in de naald te steken… meerdere pogingen volgden. Boos stond ik op om de radio uit te zetten in de hoop dat de stilte de concentratie zou bevorderen. Weer een paar pogingen verder bedacht ik dat ik het gewoon aan iemand anders had kunnen vragen en ik gooide de spullen op tafel. 

Rust is het antwoord

Enigszins gefrustreerd liep ik de tuin in en keek naar de planten en de bloemen, trok wat onkruidjes uit de grond, strooide voer voor de vogels en gooide een handje vissenvoer in de vijver. Ik werd er rustig van. Toen ik gekalmeerd was, ging ik er weer voor zitten. Bij de eerste de beste poging floepte de draad in de naald en vlotjes zette ik knoopje één aan een bloes. Knoopje twee en drie gingen net zo vlot. Ik werd er helemaal blij van. Binnen een paar minuten had ik de klus geklaard. Had ik hier nou zo tegenop gezien? Ik was helemaal trots op mezelf toen ik de bloesjes weer ophing. Tot mijn stomme verbazing ging dat ook zomaar in één keer goed!

Verdiend
Triomfantelijk over wat ik toch maar mooi voor elkaar had gekregen, ging ik voor de spiegel naast het kledingrek staan. Ik heb mezelf lachend een schouderklopje gegeven. Ik vond dat ik dat wel had verdiend!!

Anita Hol-Bubeck