Al 16 jaar gewend aan een mooi kunstoog
In de zomer van 1991 reed ik in mijn oude Volvo op een lange weg door de polder toen ik merkte dat ik dingen in de verte niet meer 100% kon focussen.
Een bezoek aan een oogarts in Amsterdam leverde niet direct iets op. Ik werd doorverwezen naar het militair hospitaal in Utrecht waar een specialist zat. Onderzoek gaf aan dat een vertakking van een bloedvat in mijn rechteroog de gele vlek (brandpunt in het oog) iets opzij duwde. De diagnose was dat het om een goedaardige afwijking ging waar beter niets aan te gedaan kon worden.
Langzaam begon ik met dat oog steeds minder te zien. In de tussentijd werd ik niet meer opgeroepen voor controle en had ik mezelf erbij neergelegd dat mijn oog blind zou worden. Dat was niet zo verstandig zou later blijken…. In 1996 (dus vijf jaar later!) adviseerden mijn zussen met een verpleegachtergrond mij sterk om toch nog eens naar dat oog te laten kijken, want ik zag met dat oog eigenlijk niets meer. Dus ging ik naar het Oogziekenhuis in Utrecht. De specialist die mij onderzocht schrok. De diagnose goedaardig werd gewijzigd in waarschijnlijk kwaadaardig. Opereren binnen twee weken!
Mijn verjaardag op 16 mei was enkele dagen voor de operatie en ik nodigde iedereen uit iets met het afscheid van mijn oog te doen. Ik kreeg hele mooie reacties. Tekeningen en lieve brieven. Zo heb ik prachtig afscheid van mijn oog kunnen nemen.
Na de operatie kon ik kiezen uit een glazen of kunststof oog. Ik koos voor het laatste en zo maakte Erica Groet een prachtig oog voor mij. Mensen die mij niet kenden zagen het verschil met het echte oog niet. Dat oog past mij letterlijk en figuurlijk uitstekend! Erica werkt het oog van tijd tot tijd bij omdat mijn oogkas slinkt en het oog daardoor dieper komt te liggen. Ik draag het oog dag en nacht en ik maak het eenmaal per maand schoon. Soms vergeet ik bijna welk oog het is en hou ik mijn hand voor een van de ogen om te checken.
Na mijn operatie realiseerde ik mij dat ik weliswaar niet meer naar buiten kan kijken maar des te meer naar binnen. Omdat ik in vijf jaar langzaam blind was geworden in mijn rechteroog was er geen grote overgang voor en na de operatie. Ook heb ik mij daarna gek genoeg nooit zorgen gemaakt of er toch niet uitzaaiingen zouden kunnen zijn. Dat heb ik natuurlijk wel laten controleren!
Ook realiseer ik mij dat ik kwetsbaar ben en dat ik blind kan worden als ik iets krijg aan mijn goede oog. Maar ook daarvoor heb ik al bedacht wat ik dan kan doen om gewoon op mijn kantoor door te kunnen werken. Ik ben eigen baas en dat maakt het gelukkig wel makkelijker.
Ik rij nog steeds auto zonder ongelukken al haal ik op een normale tweebaansweg niet gauw in. Lange autoritten maken mijn goede oog wel sneller vermoeid. De operatie is inmiddels 16 jaar geleden en ik ben intussen 68 jaar geworden en werk nog gewoon door met leuke klanten en heel prettige collega’s. Ik heb ook een extra groot computerscherm wat lekker werkt.
Kortom, ik ben helemaal gewend aan mijn kunstoog en merk er eigenlijk weinig van. Dat kan ook anders zijn lees ik wel eens van anderen. Ik ben dankbaar dat ik nog zo goed kan zien.
