Thuiskomertje
Tijdens een gesprek over autorijden als je met één oog kijkt dacht ik aan mijn eerste autorit na mijn oogverwijderingsoperatie en aan de eerste keer dat mijn rijbewijs verlengd moest worden. Maar vooral ook aan mijn thuiskomertje!
De eerste autorit
Ik dacht terug aan mijn eerste autorit kijkend met één oog. Mijn broer vond het een paar maanden na mijn oogverwijderingsoperatie wel tijd worden dat ik weer eens ging autorijden. We reden op een vroege zondagmorgen naar een verlaten industrieterrein waar ik het stuur overnam. Terwijl mijn broer in de startblokken zat om in te grijpen als dat nodig zou zijn, oefende ik heel voorzichtig: rechtdoor rijden, keren op de weg, rechts- en linksaf afslaan, inparkeren, bochtje achteruit etc. Het was bizar hoe gemakkelijk het ging en hoe vertrouwd het voelde.
Ik besloot om richting snelweg te gaan en mijn broer vroeg enigszins geschrokken “Wat ga jij doen?” Ik antwoordde vastberaden: “Via de snelweg naar huis.” Het duurde voor hij reageerde “Joh, als je nou echt lef hebt ga je ook even een rondje Keizer Karelplein doen”. Ik liet me niet kennen. Vastberaden reed ik probleemloos een stuk snelweg en via de beroemde levensgevaarlijke rotonde in Nijmegen weer naar huis. Mijn stoere grote broer slikte iets weg en zei: “Zus, dat heb je echt goed gedaan, je bent met glans geslaagd.” Dat deed goed aan mijn zelfvertrouwen en het was mijn beurt om iets weg te slikken!
In die zes jaar na die eerste rit heb ik weer veel (schadevrije) kilometers gereden. Ik merk wel dat het autorijden inspannender is; het blikveld is kleiner en daardoor ben ik extra alert. Maar mede dankzij de uitvinding van de parkeersensoren, een achteruitrijcamera en waarschuwingslampjes op de buitenspiegels voor iets of iemand in mijn dode hoek gaat het prima.
Verlengen van het rijbewijs
Een jaar na mijn oogverwijderingsoperatie moest mijn rijbewijs verlengd worden. Eerder was dat een formaliteit maar nu ging het toch even iets anders en vooral iets langer duren. Eerst de zogenaamde eigen verklaring bij het CBR kopen en daarmee naar een keurend arts. Die arts vulde zijn deel en ik mijn deel van de verklaring in en toen kon de verklaring weer terug naar het CBR. Het CBR nam ruim de tijd en liet me na ruim 6 weken weten, dat er een keuring door een oogarts moest plaatsvinden. Dat vermoeden had ik al en daarom had ik al een afspraak ingepland bij de oogarts!
De oogarts verklaarde dat ik met mijn ene oog met bril perfect kan zien en stuurde zijn bevindingen op naar het CBR. Het CBR nam weer ruim te tijd om dit te verwerken. Weer ruim 6 weken later ontving ik het verlossende bericht dat ik naar de gemeente kon gaan om mijn rijbewijs te laten verlengen! Bij de gemeente ging het snel. Binnen 5 dagen na mijn verzoek om verlenging kon ik mijn rijbewijs ophalen. Op mijn nieuwe rijbewijs staat een code waaruit blijkt dat ik tijdens het autorijden verplicht ben een bril of lenzen te dragen. Dat is géén probleem want ik heb mijn bril altijd op omdat ik zonder bril te slecht zie. Bij het zien van de code bedacht ik wat nou als mijn bril kapot gaat als ik onderweg ben? Lichte vorm van paniek sloeg toe: zonder bril durf en mag ik dus niet autorijden en ik heb nooit een reservebril bij me, omdat ik die niet heb.
Extra veiligheid in handschoenenkastje
Mijn opticien snapte mijn lichte paniekaanval en beloofde snel een simpele en goedkope reservebril voor mij te maken. De bril was binnen een paar dagen klaar en toen ik de bril kwam ophalen zei de opticien met een enorme grijns op zijn gezicht: “Ik heb er een mooi thuiskomertje van gemaakt.” Naast alle ingebouwde moderne snufjes in mijn auto ligt er een stukje extra veiligheid in het handschoenenkastje van mijn auto: ‘Het thuiskomertje’!
